Atina’nın Ulusal Bahçesine hoş geldiniz!
Sindagma meydanının yanındaki bahçe, ziyaretçiler dostça yaklaşan ve tarihsel yeşil alanıyla, 19 yüzyıldan beri romatizmin merkezini oluşturmaktadır. 1839 yılında planlanmış olan bu bahçeler, aslında, Yunan metropolunu oluşturulan ilk park/botanik bahçeleri olarak da bilinmektedir.
7,5 kilometrelik yollar, bize dönemeçin ( kıvrıntının) farklı fotoğraflarını gösteriyor. Çeşme, alan, taş bahçe, göl… O dönemdeki şairlerin heykelleri – Aristotelis Valaoritis
İon stilinde birçok dekoratif sütunlar bahçede dekorasyon olarak yerleştirilmiş. O zamanın Avrupa fikirlerine göre, park önemli Yunan ve Roma döneminden kalma Antika karışımı olarak sayılır ve bu antika bölümleri, Amalias caddesinde ve bahçenin içinde görülebilir.
Bugün park 158 kilometrekarelik bir alanı kaplamaktadır (Zapion bahçeleriyle birlikte 288 kilometre kare). Park hergün güneşin doğuşundan, güneşin batışına kadar açık ve ziyaretçilerin bilgi standları ve tabelaları ile kendilerini yönlendirebilirler.
Bu bahçeler, sadece rekreasyon alanı olarak kullanılmıyor, bir de çocuklarin eğitim proğramlarına ev sahipliği de yapıyor. Bu proğramlar, Atina Belediyesi park yönetimi ve okullar parkta bulunan mükemmel çocuk kütüphanesi tarafından gerçekleştirilmiştir. Parkın ayrıca, büyük bir çocuk oyun alanı, çiftlik hayvanları, küçük bir hayvanat bahçesi ve bir kafe barı var.
Bahçeler ilk başta, 1836 yılında, kraliyet sarayının özel tatil alanı olarak (şimdi Yunan Parlamentosu) planlaştırılmıştır. Mimarlar ve Bavyera ziraatçileri tarafından tasarlanan bahçe Münhen’deki ( eğri yolları oradan geliyor) “ İngiliz Bahçelerine” benzer şekilde dizayn edilmiştir. Bundan sonra çalışmaları, Dolmabahçedeki Fransız ziraatçı ( İstanbul’dan) almıştır.
Yeni çeşit yüzlerce ağaç ve çalılar tüm kıtalardan, Amerika, Güney Afrika, Avustralya ve Çin’den getirilmiştir. Bu koleksiyon, Güney Yunanistan’dan getirilen birkaç endemik bitki türleri ile zenginleştirilmiştir. Parkta şimdi, yaklaşık 7000 ağaç ( yaprakları dökülmeyen ) ve onbin kadar diğer bitki var. ve 102’si endemik olmak üzere 519 çeşit bitki bu parkta bulunuyor.
Tüm değerli bitkiler Akdeniz ikliminde yaşamıyor, ancak bu klimada yaşayanlar daha güzel ilerliyorlar. Bazı bitkiler bir yüzyıl hayatta kalmış, meşe ağaçları ise 1845 yılından kalma. Bu ağaçlar göç de dahil olmak üzere, birçok kuş türleri için bir sığınağı oluşturmaktadır.
Amalias Caddesi’nin girişi bir bahçe işaretinin tam karşısında, Vaşington’un yüksek ve ince palmalarının arasında yer almaktadır.
Onların önünde, Atina’da tek mermer güneş saati, ortalama 300 güneşli günü bir yıl olan bir şehirde, zamanı akışını izlemek için iyi bir fikir.
Bu herhangi bir çeşme değil: Burası terapi kaynağı Boubounistra, ( düşük kalsiyum seviyesi olan ) eski Atina’nın büyük bölümü su sağlamak için bu kaynağı kullanmıştır… Bugün sıcak yaz aylarında bahçenin farklı bir ferahatıcı köşesini oluşturmaktadır.
Bu küçük akışlar hergün bahçenin ihtiyaçları için, Antik Pisistratos tesisatı yoluyla yaklaşık 1050 metreküp su dağıtıyor.
Bahçelerin kamuya açılışından ( 1923 ) hemen sonra, bahçenin en büyük gölü, küçük çocukların beslediği süper tanınmış ördekler ve kuğuların yeri olmuş. Hastalığa bulaşma olasılığı nedeniyle hayvanlar kapalıymış, ancak küçük ahşap köprü bizim anılarımız için bir odak noktası olmaya devam etti.
Göldeki büyük sazanlar ve diğer büyük yanıp sönen balıkların yüzmesi çocukları büyülüyor. Ayrıca Divanlar Caddesi en meşhur cadde olarak da biliniyor.
Güzel ve nostaljik ruh hali, bahçenin muhteşem sakinliği ile kolayca kombine edilebiliyor. Atina’nın merkezinde görülmeye değer bir yer.
Hafızama şimdiye kadar ziyaret ettiğim her park gibi olmayan, bir park özü, bir tuvale bakar gibi hissettiren ve her insanın hayal edip de gitmek istediği, fakat arayıpta bulamadığı bir yer olarak kazındı.
Henry Miller. The colossus of Maroussi, 1939
Sophia Nikolaou
Yorumlar
Loading ...
