Интервју со Жарко Ристоски, селектор на Македонската одбојкарска репрезентација
Г-не Ристоски, што е она што е привлечно во одбојката? Не е фудбал, не е кошарка, нема толку страствена публика и навивачки тимови, па што ги привлекува младите да станат одбојкари?
– Одбојката како спорт е еден од најатрактивните спортови воопшто и е во центарот на вниманието на најголемите спортски случувања во светот. Самата игра е многу поразлична од другите спортови, во кој контакт со противникот или дуел игра не е дозволена, а исто така, брзата реакција и краткиот контакт со топката при што играчот нема право да ја држи топката во негов посед, туку во дел од секундата треба да изреагира, го прави овој спорт да биде и еден од најатрактивните и уникатен! Развивањето на координацијата, брзината на реагирање, пропорционалната активност на сите делови од телото и неговото правилно развивање ги поттикнуваат младите да почнат да се занимаваат со овој спорт.
Од неодамна сте селектор на македонската одбојкарска репрезентација. Постигнавте неколку победи по ред со сериозни противници. Што се смени во играта со вашето доаѓање?
– Најважно од се` е што повторно успеавме да ја анимираме македонската јавност со одбојката, постигнавме добри резултати за кои се зборува. Најпрвин успеавме да бидеме први во претквалификациите за ЕП, со три победи во нашата група и максимален ефект. Во квалификациите успеавме да стигнеме до трето место во групата, но прикажавме игра во која беше евидентен напредок и покрај сите проблеми со кои се соочивме, откажувања и повреди на играчите, за да во нашата премиера во Евролигата почнеме со четири победи по ред. Успеавме да наметнеме одлична работна атмосфера, која беше преточена во добра игра на натпреварите.
Со години бевте во Кипар. Како ве одведе патот таму?
– Во 2010 година првпат заиграв за кипарска Омонија, каде што имав одлична сезона. Но, после завршувањето на сезоната поради повреда, не бев во можност да ја продолжам професионалната одбојкарска кариера како играч. Токму поради тоа ја одбив понудата од Неа Саламина за соработка во 2011 година, за да во 2012 година истиот тој клуб ми понуди договор како тренер, кој сакам да кажам дека со големо задоволство го прифатив. Одработив две сезони, во кои станавме шампиони на Кипар во 2013 година, и тоа после десетгодишен „пост“. Станавме Супер Куп победници за 2014 година, бевме освојувачи на сите турнири (три) од календарот на Кипарската Федерација во овие години. Тригодишниот престој на Кипар мене и семејството не врзува со многу убави спомени, добри резултати, другарување, нови познанства и големо животно и професионално искуство.
Прочитав дека одбојката е спорт со голема важност на Кипар, особено во клубот каде што бевте тренер Неа Саламина. Веројатно тоа беше голем предизвик за вас?
– Да се биде дел од семејството на Неа Саламина е голема чест и задоволство, ако се има предвид дека тоа е тим кој што до 2004 година доминирал на Кипар во одбојкарскиот спорт. Но, од тогаш, па се до моето доаѓање, немаа освоено шампионска титула. На голема радост на сите, десетгодишниот пост беше прекинат и го вративме шампионскиот сјај на овој клуб.
Можете ли да направите споредба во неколку најкарактеристични точки за одбојката во Македонија и одбојката во Кипар. Две различни школи, различен третман, пристап…
– Самите услови за работа што ги нуди Кипар се на едно многу повисоко ниво отколку што се тука кај нас во одбојката. Гледано од аспект на обезбедување основни услови за работа, сали, реквизити, организациска поставеност.
Опишете ни ја ситуацијата, како дојде до тоа да ви ја поклонат довербата токму на вас ако се земе и фактот дека доаѓате од Македонија? Со кои стереотипи се судривте на почеток, тоа веројатно е неодминлива работа, ваши предрасуди за нив, нивни за вас?
– Моите контакти со Неа Саламина почнаа уште пред десетина години после неколку мои настапи токму против оваа екипа во еврокуповите. Првпат како противник Неа Саламина ја имав кога настапував за Работнички Фершпед. И по втор пат се сретнав со Неа Саламина кога играв во романскиот клуб Динамо од Букурешт. И двата пати излегував како победник во дуелите со нив. Неколу обиди да дојдам во Неа Саламина како играч не завршија со договор, но, на обострано задоволство, тоа ни успеа во улога на тренер и тоа од првпат се договоривме. Кипарците се многу искрен и чесен народ и мора да признаам дека во трите години престој таму, буквално не сум имал никакви проблеми или било каков притисок околу тоа од која земја доаѓам. Токму спротивното, тоа се луѓе што го почитуваат и ценат човечкиот труд и квалитет и секогаш се подготвени да подадат рака на секого, тогаш кога му е потребно.
Како ве прифатија играчите, соседите, градот?
– Соработката со играчите беше на едно високо професионално ниво за време на тренажниот процес, додека приватното дружење беше оставено за во слободно време и секогаш по прославување на добрите резултати. Во мојата прва година таму, 2010, како член на кипарска Омонија, запознав многу пријатели со кои сум и ден денеска во контакт, без разлика што изминативе години бевме „лути противници“. Исто така во двете години поминати во Неа Саламина, која е како едно големо семејство, запознав многу луѓе и убеден сум дека поголем дел од нив ќе останат наши драги пријатели засекогаш.
Каква е кипарската кујна, има ли сличности со македонската?
– Да, мислам дека и во двете земји имаме слична кујна, која што изобилува со разни специјалитети на скара. Можеби таму малку повеќе е застапена морската храна, но во целина имаме многу слична храна.
Во кои јадења најмногу уживате?
– Дефинитивно, најомиленото јадење на мене и на моето семејство ни беше Козјото сирење Халуми, потпечено на скара, кое всушност е и заштитен знак на Кипарската кујна. Го има само таму и има многу оригинален вкус. Од месо пак, мој фаворит е свинска суфла (свинско печење на ражен на парчиња). Не сум голем љубител на морска храна, но на добро подготвен Салмон не би му одолеал. Благите работи ми се слаба страна, а Кипарската кујна изобилува со домашни колачи и торти, а мој фаворит од нив е cheesecakeторта со прелив од вишна, кој и мојата сопруга многу често го приготвува дома на мое задоволство и на задоволство на нашиот син Лука.
Ако споредите со македонската кујна, што е она што го прават подобро таму, а што пак во Македонија е ненадминливо?
– Дефинитивно нашето, тетовско „тавче гравче“ и домашната лутеница и ајвар ми се незаменливи, додека пак од друга страна мирисот на кипарското сирење Халуми на скара би сакале повторно и наскоро да го почувствуваме.
И покрај се, изјавивте дека заминувате од Неа Саламина. Има ли шанса кариерата да ја продолжите во некој друг клуб на југот или плановите се поинакви?
– Целата моја енергија сега е насочена кон настапите на нашата одбојкарска репрезентација во Евролигата и да бидам искрен, воопшто немам време за размислување на таа тема, каде би била мојата следна дестинација. Со големо задоволство би прифатил работа во клуб кој што има големи амбиции, дали тоа повторно би бил Кипар, Грција или некоја сосема друга земја, останува да видиме до почетокот на новата натпреварувачка сезона.
Дарко Чекеровски
Коментари
Loading ...
