Τα μεταχειρισμένα εισιτήρια για το μετρό στην πρωτεύουσα της Ελλάδας περνούν από χέρι σε χέρι και στα 90 λεπτά, καθώς έχει σημασία να τα εκμεταλλευτούν τουλάχιστον τρεις επιβάτες.
Ο κόκκος της ελπίδας για ξύπνημα του πολιτισμού της αλληλεγγύης στοιχίζει μόνο 1,40 ευρώ. Συμπτωματικά ή όχι το κόστος του εισιτηρίου στο μετρό στην πρωτεύουσα της Ελλάδα κάνει τόσο. Θα αναρωτιέστε τι σχέση έχει η αλληλεγγύη με το εισιτήριο του μετρό σε μια χώρα. Για να πάρετε την απάντηση πρέπει να πάτε στην Αθήνα.
Αυτό έκανα εγώ. Στο τρένο από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, συναντήθηκα με τον Θανάση που είναι φοιτητής. Ο Θανάσης μου είπε ότι θα μου δείξει την έξοδο του σταθμού του μετρό όπου έπρεπε να κατέβω, καθώς ο προορισμός ήταν κοντά. Σε αντάλλαγμα,του αγόρασα ένα εισιτήριο για το μετρό, και ο ίδιος δεν είχε κρύψει το χαμόγελό του, λόγω της χειρονομίας, αλλά και του γεγονότος ότι ως φοιτητής τώρα, σε περιόδους κρίσης, έχει πολύ λιγότερα χρήματα.
ΑΠΌ ΧΈΡΙ ΣΕ ΧΈΡΙ
Η τιμή για τα εισιτήρια με τα οποία μπορεί να μετακινηθεί κάποιος για 90 λεπτά μπορεί να μην είναι υπερβολικά υψηλή για κάποιον που κατοικεί στην πόλη μια ημέρα ή δύο, αλλά δεν είναι ένα μικρό ποσό για όσους ζουν εκεί. Ειδικά τώρα, όταν οι μισθοί έχουν μειωθεί σημαντικά, ακόμη κι ένα εισιτήριο του μετρό μπορεί να θεωρηθεί σημαντική επιβάρυνση.
Έτσι οι κάτοικοι της Αθήνας, δημιούργησαν ένα αποτελεσματικό σύστημα που να πηγαίνει κόντρα στο σύστημα. Την ημέρα που έφτασα στην Αθήνα, χρησιμποίησαμ τις δημόσιες συγκοινωνίες. Κατέβηκα στο σταθμό του Συντάγματος με σκοπό να εξερευνήσω την πόλη. Τη στιγμή που ήθελα να αγοράσω ένα εισιτήριο είδα μια νέα κοπέλα να έρχεται προς την κατεύθυνση μου κρατώντας ένα μικρό κομμάτι χαρτί. Προσπάθησε να μου το δώσει, αλλά πέρασε χωρίς να το πάρω με τη σκέψη ότι ήταν ένα φυλλάδιο για κάποιο εστιατόριο ή κάποιο κατάτημα. Παρατήρησα το βλέμμα της έκπληξης στο κορίτσι. Λίγα μέτρα παρακάτω είδα ένα αγόρι και έκανε την ίδια κίνηση. Μου έδωσε το εισιτήριο που κρατούσε λέγοντας μου ότι μπορώ να το χρησιμοποιήσεω για άλλα 50 λεπτά.
Όταν τελειώσα τη διαδρομή μου μετάαπό δέκα λεπτά κι εγώ έκανα το ίδιο. Προσέφερα το εισιτήριο σε μια ηλικιωμένη γυναίκα. Ήμουν χαρούμενος που δεν έδωσα 1,40 ευρώ, αλλά και γιατί ήμουν μέρος της αλυσίδας αλληλεγγύης που ήταν σφιχτά τυλιγμένη γύρω από την πόλη. Σε σύντομο χρονικό διάστημα έμαθα που δούλευε αυτό το σύστημα και το εφάρμοσα.
ΤΑ ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΈΞΟΔΑ ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Η Σάνια Σ. ΡΙΣΤΟΒΣΚΑ είναι δημοσιογράφος που εργάζεται στην Αθήνα και εξηγεί πώς ξεκίνησε και πώς έγινε μέρος της αλυσίδας αλληλεγγύης.
-ΟΙ Έλληνες ενοχλούνται από την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η τιμή στο παρελθόν ήταν ένα ευρώ για μιάμιση ώρα, αλλά η τιμή αυξήθηκε σε 1,40 € για τη διαδρομή που διαρκεί 90 λεπτά ή 1,20 € για μία μοναδική διαδρομή.
Είναι ενδιαφέρον ότι, όταν μπεις στο μετρό και πας στη μηχανή των εισιτηρίων μπορεί κάποιος άγνωστος να σε πλησιάσει και να σου πει: Όρίστε το εισιτήριό μου.Εξακολουθεί να ισχύει. Στην αρχή ήταν παράξενο, αλλά στη συνέχεια άρχισα να το συνηθίζω. .
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα δημιούργησε πολιτικές οργανώσεις που καλούν τους πολίτες σε ανυπακοή σχετικά με την πληρωμή των υποχρεώσεών τους στο δημόσιο. Το Πιο γνωστό παράδειγμα ειναι αυτό της μη καταβολής των διοδίων.
ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΡΑΜΠΕΣ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ
Στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα μπορεί να δει πώς κάποιοι κρατάνε την ράμπα των διοδίων, ώστε να περνάνε οι οδηγοί χωρίς να πληρώσουν. Αυτό ξεκίνησε από μια μικρή πόλη βόρεια της Αθήνας, όταν οργισμένοι κάτοικοι έπρεπε να πληρώνουν διόδια στον αυτοκινητόδρόμο για 500 μέτρα δρόμου.
Στη συνέχεια αυτό εξελίχθηκε σε εθνικό κίνημα. Γι’ αυτό και ο τρόπος που ο ένας δίνει στον άλλο το εισιτήριό του δίνει ελπίδα στην Ελλάδα. Ανταλλαγή και χρήση του ίδιου εισιτηρίου δεν είναι ανυπακοή, αλλά δείχνει την αλληλεγγύη,καθώς και την εξοικονόμηση και την αποτελεσματική χρήση του συστήματος δημόσιων μεταφορών. Εάν ένα κομμάτι χαρτί που περνάει από το ένα άτομο στο άλλο μπορεί να προωθήσει την αλληλεγγύη χωρίς πρόβλημα να κρατήσει τους πολίτες κατά μήκος της αλυσίδας τότε μπορούν να αντέξουν οποιαδήποτε κρίση.
Αλέξανδρος Μανασιεβ
Loading ...
