ΤΑ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΗΣIΑ – ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

MK TR EN

Κωνσταντινούπολη – τόπος κατοικίας διαφόρων ανθρώπων, περιβαλλόμενος από πολλές και διάφορες εικόνες, πόλη που ζει και αναπνέει μαζί με τα 20 εκατομμύρια κατοίκων της. Μοναδική πόλη σε δύο ηπείρους, πόλη που πλημμυρίζει όλες τις αισθήσεις. Πόλη που ποτέ της δεν κοιμάται, δρόμοι γεμάτοι με κεφάτους και χαμογελαστούς ανθρώπους, πολυχρωμία, μυρωδιές, ιδανική ένωση πολιτισμού και θρησκείας. Σ΄αυτούς που θέλουν να ξεφύγουν από την αστική συμφόρηση, τους προτείνουμε μονοήμερη εκδρομή σ΄ έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς των τουριστών – Τα νησιά των τιμωρημένων Τούρκων πριγκίπων. Συχνά αναφέρονται ως  Πρενς Ανταλαρί (Prens Adaları), ακόμη συχνότερα ως Κιζίλ Ανταλάρ (Νησιά) ή μόνο ως Ανταλάρ, το οποίο είναι και το επίσημο όνομά τους.

Κατά τη διάρκεια της βυζαντινής περιόδου, πρίγκιπες και άλλα μέλη των βασιλικών οικογενειών, εκδιώχνονταν σ΄αυτά τα νησιά και αργότερα το ίδιο συνέβαινε και στα μέλη της οικογένειας των Οθωμανών Σουλτάνων. Τα νησιά των πριγκίπων είναι μια αλυσίδα εννιά νησιών της Θάλασσας του Μαρμαρά, περίπου είκοσι χιλιόμετρα από την ασιατική όχθη της Ίσταμπουλ (Κωνσταντινούπολης).

Το μεγαλύτερο και εντυπωσιακότερο απ΄τα νησιά αυτά είναι το νησί Buyukada (η Πρίγκηπος, στα τουρκικά Μπουγιουκάντα/Μεγάλο Νησί). Βρίσκεται μεταξύ δύο λόφων, οι οποίοι έχουν από ένα μοναστήρι στην κορυφή τους. Το ένα είναι μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο και χρονολογείται τον έκτο αιώνα μ.Χ.

Εάν κάνετε μια „μικρή περιήγηση“ στο νησί με άμαξα, θα μπορέσετε εύκολα να ανεβείτε ως τη μικρή εκκλησία, στον αυλόγυρο της οποίας υπάρχει και ταβερνούλα, όπου σερβίρουν κρασί και μεζέδες. Το δεύτερο μοναστήρι είναι αφιερωμένο στον Χριστό και διαθέτει εντυπωσιακό κήπο, στολισμένο  με διακοσμητικούς θάμνους, ελαιόδεντρα και κισσούς.

Το νησί Heybeliada (Χάλκη) είναι το δεύτερο σε μέγεθος νησί της αλυσίδας αυτής. Αποκαλείται και χάλκινο νησί λόγω των ορυχείων χαλκού, τα οποία δίνουν ένα ιδιαίτερο κοκκινωπό χρώμα στο έδαφος.  Η μεγάλη ναυτική σχολή δοκίμων υψώνεται στην αριστερή πλευρά σας όταν κατεβείτε από το φέριμποτ.  Στο κάτω μέρος αυτού του εντυπωσιακού κτιρίου υπάρχουν δύο σπουδαία αρχιτεκτονικά έργα. Το πρώτο είναι η Καμαριώτισσα, ο μοναδικός βυζαντινός ναός που απέμεινε, αφιερωμένος στην Παναγία, ο τελευταίος ναός που χτίστηκε πριν την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Το δεύτερο είναι ο τάφος του δεύτερου Άγγλου πρεσβευτή, του Έντουαρντ Μπάρτον, ο οποίος είχε σταλθεί στην Κωνσταντινούπολη από την βασίλισσα Ελισάβετ την Πρώτη και είχε αποφασίσει να ζήσει στο νησί αυτό για να αποφύγει το θόρυβο της πόλης.

Το τρίτο σε μέγεθος νησί είναι αυτό που ονομάζεται Burgazada (Αντιγόνη), στα τουρκικά «Νησί του Πύργου». Έχει μόνο ένα λόφο (καλυμμένο από πυκνά δάση πεύκου), στον οποίο υψώνεται το κάστρο που χτίστηκε από το Δημήτριο Ι το Μακεδόνα, έναν από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο οποίο κάστρο έδωσε το όνομα του πατέρα του – Αντίγονο Ι τον Μονόφθαλμο. Επειδή το νησί ήταν κατοικημένο κυρίως από Έλληνες, έχει διατηρηθεί μεγάλος αριθμός ορθόδοξων εκκλησιών εκείνης της περιόδου.

Στο νησί αυτό δεχόταν την έμπνευσή του ο συγγραφέας Σάιτ Φάικ Αμπασιανίκ. Σήμερα, η κατοικία του έχει γίνει μουσείο, ενώ στο αγαπημένο του εστιατόριο τοποθετήθηκε χάλκινο άγαλμά του, το οποίο απολαμβάνει την υπέροχη θέα.

Το νησί Kınalıada (Πρώτη) είναι το πλησιέστερο στην Ίσταμπουλ (Κωνσταντινούπολη).  Λόγω της απόστασης αυτής, πολύ συχνά χρησιμοποιούταν στη βυζαντινή εποχή ως μέρος εξορίας (η γνωστότερη εξορία εκείνης της περιόδου ήταν αυτή του πρώην αυτοκράτορα Ρωμανού IV του Διογένη, μετά τη μάχη στο Μάτζικερτ, το 1071).

Το Sedef Adası (Αντιρόβυθος) ή Μαργαριταρένιο νησί στα τουρκικά, είναι ένα από τα μικρότερα νησιά του αρχιπελάγους και έχει 108 ιδιόκτητες οικίες. Το τμήμα που είναι ανοιχτό για το κοινό αποτελείται κυρίως από την παραλία Χάμλετ. Τα πευκοδάση του νησιού έχουν φυτευτεί σχεδόν όλα από τον ιδιοκτήτη του, τον Şehsuvar Menemencioğlu (Σεχσουβάρ Μενεμεντσίογλου), ο οποίος αγόρασε το νησί το 1956, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο θέσιμο αυστηρών κανόνων οικοδόμησης, με σκοπό να προστατέψει τη χλωρίδα και την πανίδα αυτού. Σπίτια με περισσότερους από δύο ορόφους δεν επιτρέπεται να χτίζονται.

Το νησί Yassıada (Πλάτη, στα τουρκικά«Επίπεδο Νησί») τη βυζαντινή περίοδο χρησιμοποιούταν συχνά ως τόπος εξορίας εξέχοντων προσωπικοτήτων. Μία απ΄αυτές ήταν και ο Πατριάρχης ΑρμενίαςΝαρσής, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που στάλθηκε στο νησί αυτό. Το ενδέκατο αιώνα μ.Χ. το νησί χρησιμοποιήθηκε ως τόπος φυλάκισης πολιτικών κρατουμένων από πλευράς των Βυζαντινών. Τα ερείπια τεσσάρων υπογείων κελιών φυλακής της περιόδου εκείνης είναι ακόμη και σήμερα ορατά. Οι Βυζαντινοί, στο νησί αυτό, έχτισαν μοναστήρι και ναό.

Το 1857, το νησί αγοράστηκε από το Βρετανό πρεσβευτή Henry Bulwer (Χένρι Μπούλουερ), αδερφό του μυθιστοριογράφου Edward Bulwer-Lytton (Έντουαρντ Μπούλουερ – Λίτον), και έχτισε σπίτι και μικρό πύργο, τα οποία σώζονται ως σήμερα. Με την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923, το νησί πέρασε στην ιδιοκτησία του τουρκικού κράτους, ενώ το 1947, το Yassıada δόθηκε στο τουρκικό ναυτικό και εκεί χτίστηκαν περισσότερα σχολικά κτίρια. Το 1993, το νησί πέρασε στην ιδιοκτησία του Πανεπιστημίου της Ίσταμπουλ (Istanbul Üniversitesi).

Τα υπόλοιπα τρία νησιά (Sivriada/ΟξειάκαιKaşık Adası/ Πίτα) είναι εγκατελειμένα και σ΄αυτά γενικά δεν υπάρχει ζωή.

Το δέκατο ένατο αιώνα, τα νησιά, τα οποία αποτελούν το πλέον ήσυχο τμήμα της Ίσταμπουλ, έγιναν θερινός προορισμός των κατοίκων της πόλης. Σ΄ αυτόν το γήινο παράδεισο τα μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς απαγορεύονται και έτσι το μεγαλύτερο μέρος των επισκεπτών εξερευνούν τα νησιά πεζοί ή με ποδήλατα, τα οποία μπορούν να νοικιάσουν σε πολλά μέρη. Τα νησιά προσφέρουν όλα όσα είναι απαραίτητα στους τουρίστες: ιδιωτικές βίλες, ενοικιαζόμενα σπίτια και δωμάτια, ξενοδοχεία, ημερήσια και νυχτερινά μπαρ, ελκυστικές τοποθεσίες για περίπατο. Πλούσια σε πράσινο και αποκομμένα από τον εξωτερικό κόσμο, τα Πριγκηπονήσια προσφέρουν εξωτικές διακοπές, μέσα σε ένα περιβάλλον που συνδυάζει τις σύγχρονες ανέσεις και την ιστορική κληρονομιά.

Και έτσι, το δικό μου παραμύθι για την Κωνσταντινούπολη έφτασε στο τέλος του. Απομένει εσείς να το νιώσετε και να το αφηγηθείτε με δικό σας τρόπο. Μέχρι τότε όμως μπορείτε να απολαύσετε τις φωτογραφίες μου.

Kristina Angeleska