Η γκιμπάνιτσα συνήθως καταναλώνεται ως πρόγευμα, αλλά οι λάτρεις του καλού φαγητού δε θέτουν τέτοιους περιορισμούς. Μπορούμε να φάμε τη γκιμπάνιτσα με συνοδεία γιαουρτιού, όπως και με συνοδεία φρέσκων λαχανικών (ντομάτα ή αγγουράκι). Εάν… επιμένουμε, μπορούμε και με συνοδεία κόκκινου κρασιού, υπό τον όρο έξω να είναι χειμώνας…
Απαραίτητα υλικά:
1/2 κιλό έτοιμα λεπτά φύλλα για πίτα (όπως αυτά του μπακλαβά)
200 ml. φρέσκο γάλα
200.ml ξυνόγαλα
200 ml λάδι μαγειρικής ηλιόσπορου
1/2 κιλό θρυματισμένο λευκό τυρί (αγελαδινό)
200 ml. ανθρακούχο νερό
3 αυγά
Προετοιμασία :
Το φρέσκο γάλα, το ξυνόγαλα, το ανθρακούχο νερό, τα αυγά, το θρυματισμένο τυρί και το μαγειρικό λάδι, τα βάζουμε σε βαθύ και πλατύ σκεύος και ανακατεύουμε καλά. Όταν τα υλικά αναμιχθούν καλά και λάβουμε πλέον συμπαγές μείγμα, παίρνουμε τα φύλλα ένα ένα και τα βουτάμε στο μείγμα για να ,,τραβήξουν,, από τα υλικά του μείγματος. Δεν κρατάμε τα φύλλα επί μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στο μείγμα, απλά μόνο να βραχούν. Όταν βγάλετε το κάθε φύλλο από το έτοιμο μείγμα, το τοποθετείτε σε λαδωμένο ταψί. Τα φύλλα τα τσαλακώνουμε στο ταψί το ένα δίπλα στο άλλο είτε επί μήκος είτε σε μορφή μπάλας, ανάλογα με την επιθυμία μας. Είναι πολύ σημαντικό τα φύλλα να είναι καλά τσαλακωμένα και στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, επειδή κατά τη διάρκεια του ψησίματος θα φουσκώσουν μαζί με το έτοιμο μείγμα και έτσι θα λάβουμε μία κατάλληλη ένωση όλων των φύλλων και υλικών. Αφήνουμε ένα φύλλο χωρίς να το βάλουμε στο έτοιμο μείγμα. Το φύλλο αυτό το βάζουμε στην κορυφή του ταψιού, δηλαδή καλύπτουμε μ΄αυτό το περιεχόμενο του ταψιού. Υπάρχει πιθανότητα να μας περισσέψει μείγμα, αλλά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Ακόμη καλύτερα, επειδή το περίσσιο μείγμα το ρίχνουμε πάνω στα τοποθετημένα φύλλα στο ταψί, πριν να προσθέσουμε το τελευταίο φύλλο κάλυψης. Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 200 βαθμούς Κελσίου και όταν όλα τα φύλλα είναι έτοιμα στο ταψί, ψήνουμε τη γκιμπάνιτσα επί μία ώρα στην ίδια θερμοκρασία. Το φαγητό αυτό είναι έτοιμο όταν θα δούμε ότι τα φύλλα κοκκίνισαν (έλαβαν ένα χρώμα χρυσοκόκκινο). Βγάζουμε το ταψί από τη φωτιά και εάν επιθυμούμε, μπορούμε να προσθέσουμε από πάνω τριμμένη παρμεζάν, κάτι το οποίο αποτελεί τροποποίηση αυτού του παλιού φαγητού, γνωστού σε όλους τους βαλκανικούς λαούς.
Η γκιμπάνιτσα είναι ένα παραδοσιακό βαλκανικό έδεσμα. Ετοιμαζόταν ακόμη από τα παλιά χρόνια, στο σπίτι, ως απλό συνήθες φαγητό, σήμερα όμως σερβίρεται και σε κοκτέιλ πάρτι, επίσημα δείπνα κ.α. ως ορεκτικό. Υπάρχουν πολλές εκδοχές συνταγών της γκιμπάνιτσας στους βαλκανικούς λαούς, μέχρι και γλυκιά εκδοχή με μείγμα μήλων, πρέπει όμως να προσέξουμε για να μη μας βγει στο τέλος στρουντλ. Υπάρχουν πολλά είδη γκιμπάνιτσας στις βαλκανικές χώρες, ξεκινώντας από την Σλοβενία, την Κροατία μέσω Βοσνίας και Χερζεγκοβίνης και Σερβίας, εώς τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, την Τουρκία, την Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Στη Βουλγαρία το φαγητό αυτό το ονομάζουν μπάνιτσα.
Σύμφωνα με παλιά έγγραφα, η γκιμπάνιτσα ετοιμαζόταν ακόμη από τη βυζαντινή περίοδο, ενώ δεν σταμάτησε να καταναλώνεται ούτε την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μια συνταγή του Μπάλκον 3 που αξίζει να απολαύσετε.
Ljubica Risteska