ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΚΟΜΗ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙ… ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΣΕΛΚΥΟΥΝ

Το Αιγαίο και η Μεσόγειος συνεχίζουν να μας προσελκύουν με το γαλάζιο τους χρώμα και το δυνατό τους ήλιο να ζεσταίνει τις τελευταίες ημέρες του Οκτωβρίου…

Θάλασσα, αμμουδιά, ήλιος… Απ΄όταν ξεκίνησε η σχολική χρονιά και οι τουρίστες αναχώρησαν μετά την καλοκαιρινή διασκέδαση, τα παραθαλάσσια μέρη επέστρεψαν στην ηρεμία τους. Εάν αναζητάτε ξεκούραση, φθινοπωρινή τεμπελιά μετά τους καλοκαιρινούς θορύβους και τον συνωστισμό, απευθυνθείτε και πάλι στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο… απελευθερωθείτε απ΄όλα όσα σας βασανίζουν και συγκεντρώστε ενέργεια για το χειμώνα.

Ορίστε και μερικές προτάσεις… Κουσαντάσι, στην περιοχή Άιντιν. Η πόλη και η γύρω περιοχή προσελκύουν την προσοχή κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, αλλά και αργότερα, το φθινόπωρο.

Το ελκυστικότερο μέρος για τους τοπικούς και ξένους τουρίστες, αποτελεί το σπίτι της Παναγίας, το οποίο θεωρείται ως μία από τις ιερότερες χριστιανικές τοποθεσίες του κόσμου και τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Εφέσου, η οποία ανήκει στην ελληνιστική περίοδο. Η Έφεσος βρίσκεται δίπλα στο Σέλτζουκ, κοντά στο Κουσαντάσι. Την περιοχή αυτή επισκέπτονται χιλιάδες τουριστών κάθε χρόνο.

Εάν τυχαία περάσετε από αυτά τα μέρη, σας προτείνω να επισκεφτείτε το Σίριντζε, μικρή πόλη απλωμένη στο βουνό. Είναι μια ελληνική πόλη με 1800 οικογένειες, η οποία τον 19^ο αιώνα ήταν γνωστή για την παραγωγή σύκων. Στην σημερινή εποχή όμως, οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια αμπελιών και ελιών. Η μικρή πόλη αυτή έχει πολλά προστατευόμενα ιστορικά μνημεία και κτίρια και αποτελεί ένα από τα καλύτερα μέρη για σύντομες εκδρομές.

Οι όχθες του Αιγαίου πελάγους και της Μεσογείου θάλασσας, το φθινόπωρο, περνούν από το ζεστό αποπνικτικό κλίμα σε απαλό αεράκι. Αυτή είναι η Αντάλια, δημοφιλής προορισμός της Μεσογείου Θάλασσας, ο οποίος περιλαμβάνει ιστορικούς χώρους, θάλασσα, ήλιο, τροφή, ποτά και εναλλακτικό αθλητικό τουρισμό. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου έκανα μια στάση στον Όλυμπο, στην περιοχή Τσίραλι, η οποία βρίσκεται περίπου μια ώρα δρόμο από το αεροδρόμιο της Αντάλιας.

Το Τσίραλι είναι ένα χωριό 3-4 χιλιόμετρα απομακρυσμένο από την αρχαία πόλη του Ολύμπου, η οποία ιδρύθηκε το δεύτερο π.Χ. αιώνα. Απλώνεται σε 3,2 χιλιόμετρα ακτής και  τις ώρες που τα βουνά ρίχνουν την σκια τους στα νερά του Αιγαίου, μπορεί κανείς να αισθανθεί την αιωνιότητα.

Οι ελληνικοί μύθοι αφηγούνται ενδιαφέρουσες ιστορίες για την πόλη του Όλυμπου, όπως για παράδειγμα την ιστορία για τις πηγές φυσικού αερίου, γνωστές ως  “Γιάναρτας” (φλεγόμενος βράχος). Σας μεταφέρουμε μια από αυτές τις ιστορίες … Ο Βελεροφώντας, καβαλώντας τον Πήγασο, το άλογο με τα φτερά, στο μέρος αυτό σκότωσε το δράκο που ξέραζε φωτιές. Άλλος θρύλος αναφέρει ότι η ολυμπιακή φλόγα για πρώτη φορά μεταφέρθηκε από εδώ και για το λόγο αυτό ονομάζεται “η άσβυστη Ολυμπιακή φλόγα”. Όταν ενώνονται ενδιαφέρουσες ιστορίες και φλόγα που βγαίνει από βραχώδη βάθη, λαμβάνετε έναν  ελκυστικό τουριστικό προορισμό, για οποιαδήποτε περίοδο του έτους.

Τί λέτε για την Caretta Carettа? Αυτές οι χελώνες κάνουν το Τσίραλι γνωστό σε όλον τον κόσμο, ιδιαίτερα στους λάτρεις της φύσης. Οι χελώνες βρίσκονται υπό την προστασία ως είδος προς εξαφάνιση και βγαίνουν στην στεριά με ένα μόνο σκοπό – να γεννήσουν τα αυγά τους. Μπορείτε να τις συναντήσετε καθ΄όλο το μήκος της όχθης της Μεσογείου, αλλά το Τσίραλι είναι ιδιαίτερα ελκυστικό μέρος για ωοτοκία.

Η Τουρκική Ένωση Προστασίας της Φύσης, εφαρμόζει προγράμματα προστασίας και παρακολούθησης σχετικά με αυτό το είδος χελώνας, από το 1994. Στις παραλίες έχουν τοποθετηθεί προστατευτικά κλουβιά και φύλακες και εκεί μπορείτε να δείτε μικρά χελωνάκια να βλέπουν για πρώτη φορά το φως του ηλίου και να χαιρετούν τη ζωή. Ένα πρωί, πριν την ανατολή του ηλίου, ήμουνα και εγώ μάρτυρας της γέννησης μιας νέας ζωής. Παρατηρούσα τα μικρά χελωνάκια πώς βγαίνουν από τα τσόφλια των αυγών και κατευθύνονται προς τη θάλασσα με ασταθή βηματάκια. Ενώ ο ήλιος υψωνόταν στον ορίζοντα, οι μικρές  Caretta Carettа χαιρετούσαν τη ζωή, προκαλώντας μου πλατιά χαμόγελα, όπως και στους υπόλοιπους ανθρώπους που είχαν μαζευτεί εκεί προς τιμήν τους.

Μίνε Έργκουρ