Τα βουνά μας κάνουν καλύτερους και περισσότερο ευτυχισμένους ανθρώπους
Απομακρύνεται από τις ανέσεις της ζωής επί μήνες, δίνει ,,μάχη,, για την κατάκτηση των βουνών. Όλο αυτό όμως, λέει, μας κάνει πιο ευγενείς και καλύτερους άνθρωπους. Για την ίδια, κορυφαία ορειβάτισσα και καλλιτέχνιδα, αυτό αποτελεί έμπνευση, σύνθεση, προοπτική.. Το επίθετο της ,,Ψηλότερης Μακεδόνισσας,, το έλαβε πέρυσι, όταν ανέβηκε στην κορυφή Ακογκάουα, ύψους 6963μέτρων – την ψηλότερη κορυφή του δυτικού ημισφαίριου, Νότιες Άνδεις, Αργεντινή. Σύντομα θα αναχωρήσει για την κατάκτηση της κορυφής του κόσμου.
Τους αλπινιστές τους αποκαλούν σαμουράι της σύγχρονης εποχής. Συμφωνείτε μ΄αυτό?
Ειλικρινά, αυτό δεν το είχα ξανακούσει, αλλά ηχεί μαγικό. Στα σίγουρα αποδεκτό. Δυστυχώς, λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν σχετικά με την αφιέρωση και τις θυσίες που απαιτούν αυτού του είδους τα αθλήματα και για το λόγο αυτό, οι επιτυχίες και τα αποτελέσματα των ορειβατικών κατορθωμάτων, δεν εκτιμούνται και αξιολογούνται πάντοτε σύμφωνα με τις πραγματικές τους διαστάσεις. Τα αθλήματα βουνού είναι δύσκολα για κατηγοριοποίηση, επειδή σ΄αυτά δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ανταγωνισμός. Εάν το βουνό μας επιτρέψει να το ανεβούμε, δεν σημαίνει ότι το νικήσαμε, ενώ εάν δεν καταφέρουμε να το ανεβούμε, αυτό δεν σημαίνει ήττα.
,,Η ορειβατική τέχνη είναι η τέχνη της ταλαιπωρίας,, δήλωσε ο Πολωνός ορειβάτης Βόζντεκ Κούρτουκα. Επί μήνες απομακρύνεστε από την άνετη ζωή, δίνετε σκληρή ,,μάχη,, για την κατάκτηση των βουνών. Τί κερδίζετε ως αντάλλαγμα?
Δύσκολα να εξηγηθεί με λόγια. Είναι μια τεράστια προσωπική ευχαρίστηση. Για μένα προσωπικά, ως καλλιτέχνιδα – ζωγράφο, αποτελεί μια καλλιτεχνική έμπνευση, σύνθεση, προοπτική, ασυνήθιστο χρωματισμό… πάντοτε όταν βρεθώ απέναντι από ασυνήθιστο τοπίο, κατανοώ όλους τους ζωγράφους της ιστορίας της τέχνης, που παρουσίασαν τη φύση με τρόπο μη πραγματικό. Τότε καταλαβαίνω ότι όλα είναι δυνατά και ότι ο ουρανός μπορεί να είναι κόκκινος, το χιόνι βιολετί και το σύννεφο μπορεί να έχει οποιαδήποτε μορφή, όπως στα έργα του Βαν Γκογκ, όπως σε κάποιο παλιό κινούμενο σχέδιο ή σε κάποιο σούπερ μοντέρνο ηλεκτρονικό παιχνίδι. Κάθε εμπειρία μεγαλύτερης περιόδου στο βουνό, μας μαθαίνει την επιβίωση, πώς να παραμείνουμε ζωντανοί. Μας μαθαίνει όμως και την συνύπαρξη με τη φύση. Γινόμαστε πιο ευγενείς προς τη ζωή και τα μικρά πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους. Απομακρυνόμαστε από τις υλικές απολαύσεις και επιβεβαιώνουμε για μια ακόμη φορά στους εαυτούς μας το γεγονός ότι η ζωή δεν αποτελείται μόνο από ίντερνετ, τηλεόραση και κοινωνικά δίκτυα (ιδιαίτερα εάν χρησιμοποιούνται για μη παραγωγικούς σκοπούς).
Ποιό το αίσθημα όταν βρίσκεστε μόνοι σε εκείνα τα ύψη; Συνέβη ποτέ να ,,κουβεντιάσετε,, με κάποια κορυφή?
Πολύ συχνά. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ίσως η συζήτηση με το βουνό αποτελεί ένα είδος προσευχής. Εκείνες τις στιγμές, εκφράζω ειλικρινά την αγάπη μου προς την κορυφή, το βουνό, το γύρω περιβάλλον. Πολλές φορές όλα αυτά δεν είναι παρά θαυμασμός για τις ομορφιές που μας περιβάλλουν, αντίθετα από το πραγματικό αστικό χάος που η πλειοψηφία των ανθρώπων προτιμάει να ζει.
Σίγουρα έχετε επαφές, μοιράζεστε κατορθώματα και με αλπινιστές από άλλες χώρες. Είχατε μήπως ορειβατικές εμπειρίες εώς σήμερα στην Ελλάδα ή στην Τουρκία?
Την Ελλάδα και την Τουρκία, με τον αναρριχητικό και εκστρατευτικό μου σύντροφο, επισκεφτήκαμε περισσότερες φορές. Στην Τουρκία, ενδιαφέρουσα περιπέτεια ήταν το 40ωρο ταξίδι με το τρένο, από την Κωνσταντινούπολη ως τη μικρή πόλη Βαν, κοντά στα ιρανικά σύνορα, όπου ανεβήκαμε σε ενδιαφέροντα ηφαίστεια, με ύψος ως και 4300 μέτρα. Έπειτα επισκεφτήκαμε μερικές αθλητικές αναρριχητικές τοποθεσίες στο νοτιοδυτικό τμήμα της Τουρκίας. Καθ΄όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, χρησιμοποιούσαμε μέσα μαζικής μεταφοράς, κάτι το τυπικό για τα ως τώρα ταξίδια μας. Στην Τουρκία έχω εργαστεί όταν ήμουν μόλις 19 ετών, το 2002, όπου εργάστηκα ως ζωγράφος ξενοδοχείου και επιμελήτρια σε εταιρία αλεξίπτωτων, στο μέρος Ολούντενιζ.
Η Ελλάδα, προσφέρει επίσης τεράστια επιλογή τοποθεσιών για αναρρίχηση σε βράχια, κάτι που αποτελεί άριστη προπόνηση για τις επόμενες κινήσεις μας. Έχουμε επισκεφτεί αρκετούς προορισμούς στην περιοχή της Καβάλας, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλά βράχια και βουνά στην Ελλάδα, τα οποία θα αποτελέσουν τμήμα των μελλοντικών μας δραστηριοτήτων.
Ποιά η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή της καριέρας σας, την οποία ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσετε; Θα θέλατε να τη μοιραστείτε με τους αναγνώστες του Μπάλκον 3;
Κάθε εμπειρία σημαδεύεται και από κάτι το αξέχαστο. Αντίθετα από τους άλλους ορειβάτες, αλπινιστές ή αθλητές αναρρίχησης, τα δικά μας κατορθώματα διαφέρουν λιγάκι σχετικά με τον τρόπο πραγματοποίησης, οργάνωσης και υποστήριξης. Στην ουσία σε μένα / μας, η οργάνωση και η υποστήριξη σχεδόν δεν υπάρχει, επειδή πολύ συχνά για μας, η κύρια πρόκληση είναι η συνάντηση με το άγνωστο. Πάντοτε είχαμε περισσότερο χρόνο απ΄ότι οικονομικές δυνατότητες και έτσι συμμετείχαμε στις δραστηριότητες ως μέρος του τοπικού πληθυσμού και όχι ως τουρίστες ή εμπορικοί πελάτες. Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούμε οδηγό (σε μορφή βιβλίου ή άνθρωπο), εκτός σε περιπτώσεις που η όλη κατάσταση το θέτει απαραίτητο. Μ΄αυτό το είδος εμπειριών, έχουμε μεγαλύτερη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον πολιτισμό και την παράδοση κάθε νέου μέρους που επισκεπτόμαστε, ανεξάρτητα από τη γεωγραφική του θέση. Μ΄αυτόν τον τρόπο, οι αναρριχήσεις μας γίνονται πληρέστερες και λαμβάνουν ακόμη μία διάσταση, έξω από το βασικό αθλητικό στόχο. Εκτός από την αναρρίχηση σε βράχο, βουνοκορφή ή ορεινό όγκο, πάντοτε προσπαθώ να εκφραστώ και καλλιτεχνικά στην συγκεκριμένη τοποθεσία. Πολλές φορές βρεθήκαμε και εθελοντικά απασχολημένοι στην διοργάνωση διαφόρων εκδηλώσεων, αθλητικών αγώνων, διδασκαλιών και εκπαιδευτικών παρουσιάσεων.
Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποια πιο ενδιαφέρουσα στιγμή από τις υπόλοιπες. Προσπαθώ να επιλέξω, αλλά συνεχώς ανακατεύονται διάφορες εμπειρίες και συμβάντα. Για παράδειγμα, η αναρρίχηση στην ψηλότερη κορυφή της Βορείου Αμερικής, την κορυφή Ντέναλι, ύψους 6195 μέτρων, στην Αλάσκα, για μένα ήταν πραγματικά μια εμπειρία διαφορετική απ΄όλες τις προηγούμενες. Κάθε βράδυ οι σκηνές ήταν παγιδευμένες από χιόνι και περισσότερες φορές, κατά τη διάρκεια κάθε νύχτας, έπρεπε με βάρδιες να τις καθαρίζουμε, για να μπορέσουμε το πρωί να βγούμε απ΄αυτές. Οι θερμοκρασίες του παγετώνα σε ύψος 4300 μέτρων, ήταν πολύ χαμηλές. Εκεί περάσαμε 13 ημέρες, περιμένοντας βελτίωση των καιρικών συνθηκών. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η αίσθηση να κοιμάστε καλυμμένοι από χιόνι επί μέρες, κάτω από πραγματικά βασικές και περιορισμένες συνθήκες υγιεινής, τροφής και άνεσης.
Πρόσφατα είχατε έκθεση στα Σκόπια, την Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών και έχετε κάνει εκθέσεις και σε άλλες χώρες. Θα θέλατε να μας πείτε περισσότερα για σας, ως καλλιτέχνιδα;
Αποφοίτησα από την Σχολή Καλών Τεχνών των Σκοπίων το 2005 και το 2006 έκανα την πρώτη ανεξάρτητη έκθεσή μου, με τίτλο „Τοπίο χωρίς λογοκρισία“ στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέων των Σκοπίων. Από τότε έχω κάνει περισσότερες από δέκα ανεξάρτητες εκθέσεις, στη χώρα και το εξωτερικό και τακτικά συμμετάσχω και σε διάφορες θεματικές ομαδικές εκθέσεις. Πέρυσι, στην Εθνική Γκαλερί Μάλα Στάνιτσα (Μικρός Σταθμός), παρουσίασα το πρότζεκτ Ρετρομενάντα, όπου για πρώτη φορά, ενώπιον του κοινού της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, παρουσίασα έργα, τα οποία είχα δημιουργήσει και παρουσίασει σε πέντε ηπείρους. Εκτός από τη ζωγραφική χρησιμοποιώ και πειραματίζομαι σε διάφορες τεχνικές με ανακυκλωμένα υλικά. Ο αγώνας εναντίον της μόλυνσης και της υπερβολικής κατανάλωσης είναι κάποια από τα θέματα που συχνά με απασχολούν στη δουλειά μου και πάνω τους εκφράζομαι καλλιτεχνικά εδώ και εφτά χρόνια. Ένα από τα θέματα που με γέμιζαν με έμπνευση ανά τον κόσμο και μέσω των έργων μου συχνά παρουσιάζω, είναι και η δύναμη της γυναίκας και τα διάφορα χαρακτηριστικά της στην παγκόσμια σκηνή.
Ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, Βόλερς, στα εγκαίνια της έκθεσής σας, δήλωσε ότι αποτελείτε δυνατό παράδειγμα για το τί μπορεί να κατορθώσει ο άνθρωπος εάν έχει επιθυμία και αντοχή. Πώς αποκτούνται αυτές οι ιδιότητες κατά τη διάρκεια της ζωής;
Με πολλές πολλές προσπάθειες, επιμονή, επιθυμία και αγάπη. Για μένα θα μπορούσα να πω ότι δεν έχω πραγματοποιήσει ούτε τα μισά απ΄αυτά που έχω στο μυαλό μου. Όλα αυτά όμως είναι εντάξει, επειδή τους στόχους πάντοτε πρέπει να τους τοποθετούμε ψηλότερα από την τωρινή τους εμβέλεια. Ευχαριστώ τον πρεσβευτή Βόλερς, επειδή με την υποστήριξή του και την υποστήριξη της ομάδας της Αμερικανικής Πρεσβείας, προωθούν την επιμονή, τα κίνητρα και μας υπενθυμίζουν ότι δεν είμαστε μόνοι μας.
Έχετε επιλεγεί ως μία από τις 17 ελπιδοφόρες αθλήτριες απ΄όλον τον κόσμο, στο πρόγραμμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο ως στόχο έχει την ένωση των αθλητριών ηγετών. Τί σημαίνει αυτό για σας;
Καταρχήν, η υποψηφιότητα από την Αμερικανική πρεσβεία στα Σκόπια, σήμαινε για μένα πολλά. Στην συνέχεια, ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα επιλεγώ και αναχώρησα για μια τακτική τριμηνιαία παραμονή στην Αφρική, όπου εργάζομαι σε πρόγραμμα ανάπτυξης ενεργού τουρισμού. Πραγματικά ένιωσα μια ευχάριστη έκπληξη όταν έλαβα επιστολή με συγχαρητήρια από πλευράς της πρεσβείας, η οποία είχε σταλθεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ. Έτσι, χωρίς πολλές σκέψεις, συντόμευσα την εκεί παραμονή μου και έκανα κράτηση νέου αεροπορικού εισητηρίου. Ήρθα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας για να εξασφαλίσω τα απαραίτητα έγγραφα και μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας αναχώρησα για τις ΗΠΑ. Γνώριζα ότι πρόκειται για ένα πρόγραμμα μεγάλου κύρους και ότι θα σημαίνει πολλά για την παραπέρα ανάπτυξη και αναβάθμισή μου. Αυτά τα λόγια όμως δεν καλύπτουν ούτε το 5% απ΄αυτό που πραγματικά λάβαμε κατά τη διάρκεια του προγράμματος στις ΗΠΑ. Εκτός από τις θεμελιώδεις εκπαιδεύσεις, εκπαιδευτικά σεμινάρια και πρακτική εργασία, απέκτησα και πολλούς νέους φίλους και είκοσι νέες αδερφές απ΄όλα τα σημεία του κόσμου.
Πότε σχεδιάζετε να κατακτήσετε την κορυφή του κόσμου; Είστε προετοιμασμένη;
Ξεκινάω χειμερινή στρατηγική φυσικής προπόνησης και προετοιμασίας. Όλον τον ελεύθερο χρόνο μου τον αφιερώνω στο βουνό και ήδη έχουμε ανοίξει την σεζόν του „μπακ κάντρι“ σκι στα μακεδόνικα βουνά, τα οποία είναι κατάλληλα για το γεγονός αυτό.
Λόγω όμως του στυλ ζωής μου και την συνεχή δραστηριότητα των τελευταίων δέκα ετών, πιστεύω ότι είμαι προετοιμασμένη να ανεβώ στο Τσομολούγκμα. Ανακοινώσαμε το πρότζεκτ αυτό πριν από δύο χρόνια, αλλά δεν καταφέραμε χρηματικά να επιμεληθούμε την πραγματοποίησή του. Η εκστρατεία ξεκινάει στα τέλη Μαρτίου 2013, όταν θα πρέπει η ομάδα μας να βρίσκεται στο Νεπάλ.
Περισσότερα για την Ίλινα Άρσοβα στο…
http://www.ilinaarsova.blogspot.com/p/ilina-arsova-personal-data.html
Husamedin Gina
*Η Ελλάδα δεν αποδέχεται και δεν αναγνωρίζει σε οποιαδήποτε μορφή ή περιεχόμενο, κάποια άλλη ονομασία εκτός «της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Όλες οι αναφορές, άμεσες ή έμμεσες στη χώρα αυτή που χρησιμοποιούνται σε αυτό το άρθρο είναι ευθύνη του συντάκτη του.
Loading ...
