ΟΙ ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ

MK TR EN

Ο ξάστερος ουρανός υψώνεται ψηλά πάνω από το βουνό. Σε κάθε επόμενο δευτερόλεπτο, τα αστέρια λες και απομακρύνονται απ΄όλους εμάς, όχι όμως και από την ομάδα ορειβατών που ανεβαίνει στην κορυφή του βουνού. Σε κάθε τους βήμα προς την κορυφή, οι ορειβάτες αποκτούν την αίσθηση ότι θα απλώσουν το χέρι τους και θα αγγίξουν τ΄αστέρια. Λίγο μετά τις τέσσερις μετά τα μεσάνυχτα, από τη μία πλευρά του ορίζοντα ξυπνάει ο ήλιος, ενώ από την άλλη πλευρά, το φεγγάρι αναγκάζεται να κοιμηθεί, αλλά δεν παραδίδεται και ακόμη ρίχνει κλεφτές ματιές. Τα χρώματα λες και χορεύουν στον ουρανό, παίζουν ανέμελα. Στη μία πλευρά, όπου πάει για ύπνο το φεγγάρι, ο ουρανός είναι καλυμένος με χρώμα γαλάζιο, ενώ στην άλλη πλευρά, απ΄όπου δειλά εμφανίζεται ο ήλιος, λες και πηγάζει χρώμα πορτοκαλί.

„Οι ορειβάτες βρίσκονται σε διαρκή αναζήτηση του ωραίου, του όμορφου“, μας είπε η δημοσιογράφος Ντούνια Πάσαλιτς από το Μπιέλινε της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, δεύτερη σε μέγεθος πόλη της οντότητας Σερβική Δημοκρατία.

Η Ντούνια είναι μία από εκείνους που αναζητούν την ομορφιά και πολύ συχνά αντικαθιστούν τη δημοσιογραφική πένα με το πινέλο ζωγραφικής. Πριν μερικά χρόνια ανακάλυψε την ορειβασία και γρήγορα την ερωτεύτηκε.

– Η ορειβασία με συναρπάζει. Αυτό γινόταν και στην αρχή, αυτό γίνεται και τώρα. Φεύγεις δύο μέρες στο βουνό και ξεχνάς τα πάντα πίσω σου και το μόνο που σκέφτεσαι είναι πώς να φτάσεις στην κορυφή, πώς να κατεβείς από το λόφο, πώς να ξεπεράσεις το βράχο…πραγματική απόλαυση, δήλωσε η Ντούνια.

Η κορυφή του Ολύμπου στην Ελλάδα και του Γκόλεμ Κόραμπ στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, είναι μερικές μόνο από τις κορυφές βουνών που η Ντούνια και η παρέα της κατάφεραν να υποτάξουν. Έχει κάνει ορειβασία σχεδόν σε όλες τις χώρες της ευρύτερης περιοχής και μέχρι τώρα, η ανεκπλήρωτη επιθυμία της είναι η Αφρική.

– Γενικά προσπαθώ να αντέχω, να είμαι ανθεκτική και αυτή η αντοχή με ώθησε να ανεβώ στον ελληνικό Όλυμπο, στο μακεδόνικο Γκόλεμ Κόραμπ, στο σλοβένικο Τρίγκλαβ, στο σερβικό Μίτζορ, όπως και στην κορυφή Μάγκλιτς της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, μας αφηγήθηκε η Ντούνια.

Βρέθηκε και στα ιταλικά όρη Ντολόμιτι, όπως και στο όρος Βέλεμπιτ της Κροατίας, ενώ με χαμόγελο μας δήλωσε ότι για 20 μόνο μέτρα δεν κατάφερε να ανεβεί και στην ψηλότερη κορυφή της Αυστρίας, το Γκροσλόκνερ.

– Μερικές φορές τα πράγματα είναι απλά, ποτέ όμως δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει το βουνό. Νωρίς το πρωί, στις τρεις η ώρα, ο ουρανός μπορεί να είναι καθαρός, γεμάτος με αστέρια και μέσα σε μισή ώρα να αρχίσει να φυσάει άνεμος, να βρέχει και η βροχή να μεταμορφωθεί σε χιόνι. Πρέπει να δείχνεται σεβασμός προς το βουνό σε τέτοιες στιγμές, ανέφερε η Ντούνια.

Αξέχαστες είναι οι εμπειρίες της όταν ανέβαινε στο Τρίγκλαβ της Σλοβενίας, όπως και στην υψηλότερη κορφή της Ελλάδας, τον Όλυμπο.

– Ο Όλυμπος ήταν το πρώτο πραγματικό βουνό που ανέβηκα και για το λόγο αυτό το αγαπώ ιδιαίτερα. Από την άλλη πλευρά, στο Τρίγκλαβ κατάλαβα ότι είμαι ερωτευμένη με τα βράχια, μας είπε η Ντούνια και σύντομα, μας αποκάλυψε τις μεγαλύτερες επιθυμίες της σε ότι αφορά την κατάκτηση κορυφών βουνών.

Χωρίς καθόλου σκέψη, μας είπε ότι είναι τα βουνά Μον Μπλαν (Λευκά όρη) και Κιλιμάντζαρο.

– Με τις φίλες μου σκεφτόμαστε να δημιουργήσουμε γυναικεία ορειβατική ομάδα και να πάμε εκστρατεία στην ψηλότερη κορυφή της Αφρικής. Ελπίζω ότι μια μέρα θα το καταφέρουμε, με φανερή επιθυμία, μας εξήγησε η νεαρή δημοσιογράφος.

Η Πάσαλιτς είναι πτυχιούχος πολιτικολόγος με μεταπτυχιακά στη διεθνή πολιτική και εργάζεται ως συντάκτης στο δημοσιογραφικό πρακτορείο SRNA. Όπως έκανε άλμα στα επαγγέλματα, έτσι κάνει άλματα και στην τέχνη, επειδή όπως λέει, δε μπορείς να το παίζεις καλλιτέχνης όταν δουλεύεις με γεγονότα. Έτσι, εάν δεν ανεβαίνει στα βουνά, ασχολείται με τη ζωγραφική και μερικές φορές παίρνει και την κιθάρα και συνθέτει τραγούδια.

– Τα Βαλκάνια έχουν άριστες προδιαθέσεις για την ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού. Αυτό το κατάλαβα από το 2009, όταν περισσότεροι από εκατό ορειβάτες από 50 ορειβατικούς συλλόγους της Σερβικής Δημοκρατίας, επισκεφτήκαμε τη Δημοκρατία της Μακεδονίας και την Ελλάδα και ανεβήκαμε στις ψηλότερες κορυφές των χωρών αυτών. Είδα ανέγγιχτη φύση, κατάλληλη για ορεινή ποδηλασία, για ράφτιγκ, ορειβασία, αλπινισμό, συλλογή βοτάνων ή και φωτογράφιση, μας εξήγησε η Πάσαλιτς και πρόσθεσε ότι θα πρέπει οι ορειβατικοί συλλόγοι, σε κρατικό επίπεδο, να προωθούν την συνεργασία. Μας είπε επίσης ότι τα κράτη είναι αυτά που θα πρέπει να επενδύσουν στην ορεινή υποδομή, την ανέγερση καταφυγίων και χιονοδρομείων, με τον κατάλληλο εξοπλισμό.

– Πολλοί είναι αυτοί που δεν μπορούν να κατανοήσουν το τί σημαίνει ορειβασία και ότι αυτή είναι ένας τρόπος ζωής. Μας δίνει περισσότερα απ΄ότι ζητά από μας. Η ορειβασία μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και αξίζει να επενδύουμε σ΄αυτή.

(А.М.)