Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

Ο μουσικός Όλιβερ Γιοσίφοβσκι είναι γνωστός ως ιδρυτής του συγκροτήματος Λιούμποἲνα, του οποίου και ηγείται μαζί με την σύζυγό του Βέρα Μιλόσεσκα Γιοσίφοβσκα. Τα ενδιαφέροντά του όμως, ούτε ξεκινούν ούτε και τελειώνουν εδώ.

Είναι ένας από τους ιδρυτές του cult συγκροτήματος της πόλης Μοναστήρι (Μπίτολα), Φόλτιν, μέλος μερικών γνωστών μακεδόνικων τζαζ γκρουπ και ταυτόχρονα και ένας από τους πλέον περιζήτητους συνθέτες μουσικής θεάτρου. Ακόμη από την περίοδο που είχε αποφοιτήσει από την Ακαδημία Τζαζ της Σόφιας της Βουλγαρίας, οι δραστηριότητές του σχετικά με τη μουσική, ήταν συνδεδεμένες με την σύνθεση θεατρικής μουσικής. Στην ουσία, το συγκρότημα Λιούμποἲνα, ως πρότζεκτ, προήλθε από απασχόληση στην παράσταση „Τα χρήματα είναι σκοτωμός„. Πίσω του έχει πλέον άνω των 60 παραστάσεων για τις οποίες έγραψε τη μουσική, ενώ την ποιότητα της δουλειάς του αναγνώρισε και ο σκηνοθέτης Νουρούλα Τούντζερ, με τον οποίο για δεύτερη πλέον χρονιά, εργάζονται στο Δημοτικό Θέατρο της Ίνσταμπουλ, πάνω σε έργα του φημισμένου Σέρβου δραματουργού και σκηνοθέτη, Ντούσαν Κοβάτσεβιτς. Με λίγα λόγια, ο Γιοσίφοβσκι, κάθε χρονιά έχει μακρές παραμονές στην Ίσταμπουλ, όπου εκτός από την σκληρή δουλειά, ενεργά έχει συνδεθεί και με τη ζωή της μεγαλούπολης αυτής. Στην συζήτηση που ακολουθεί, αποκαλύπτει τη ζωή του και τις δραστηριότητές του σ΄αυτήν την τεράστια πόλη. Επίσης, ανακοίνωσε και νέο άλμπουμ του Λιούμποἲνα, το οποίο σύντομα θα έχει την πρεμιέρα του, όπως και νέα απασχόληση με τον σκηνοθέτη Παύλο Δανελάτο και το θέατρο Ανδρέας Βουτσινάς της Θεσσαλονίκης.     

Όλιβερ, επί δύο χρόνια στην σειρά συνεργάζεσαι με το Δημοτικό Θέατρο της Ίσταμπουλ και τον σκηνοθέτη Νουρούλα Τούντζερ.  

Αυτή είναι ήδη η δεύτερη χρονιά που βρίσκομαι εδώ για μεγαλύτερη χρονική περίοδο και η αιτία ήταν η προετοιμασία της μουσικής επένδυσης του νέου θεατρικού πρότζεκτ του Δημοτικού Θεάτρου της Ίσταμπουλ, “Ζωή μέσα σε στενά παπούτσια”, με κείμενο του Ντούσαν Κοβάτσεβιτς.  Σκηνοθέτης της παράστασης είναι ο Νουρούλα Τούντζερ. Όπως είπα και παραπάνω, πρόκειται για τη δεύτερη συνεργασία μας και ταυτόχρονα η παράσταση ήταν η τελευταία της τριλογίας θεατρικών κειμένων του Ντούσαν Κοβάτσεβιτς στο Δημοτικό Θέατρο της Ίσταμπουλ, που παρουσιάστηκαν τα τελευταία δυό τρία χρόνια („Γενική δοκιμή για αυτοκτονία„  „Συνεδριακό κέντρο„ „ Ζωή μέσα σε στενά παπούτσια„ ). Εγώ εργάστηκα πάνω στις τελευταίες δύο παραστάσεις. Στην παράσταση ” Συνεδριακό κέντρο” μεγάλη σημασία είχε δοθεί στη μουσική, η οποία παιζόταν ζωντανά με ορχήστρα 12 μελών. Ήταν παράσταση που παίχτηκε τη θεατρική σεζόν 2011 / 2012.

Στην παράσταση “Ζωή μέσα σε στενά παπούτσια” επίσης χρησιμοποίησα μουσικούς που έπαιζαν τη μουσική ζωντανά, αλλά τη φορά αυτή ήθελα να φτάσω στο μίνιμουμ και έτσι αποφάσισα για ζωντανή εμφάνιση μόνο τριών μουσικών. Μαύρη κωμωδία. Αυτή τη φορά, η μουσική που δημιουργούν οι μουσικοί, έχει σκοπό να ακολουθεί το εσωτερικό αίσθημα του ηθοποιού και ταυτόχρονα να αφυπνήσει το αίσθημα αυτό και στο θεατή. Στην παράσταση ακούγεται και ηχογραφημένη πρωτότυπη μουσική. Επίσης, για το τέλος της παράστασης, οι ηθοποιοί και οι μουσικοί εκτελούν ένα φωνητικό θέμα, που λόγω των φωνητικών δυνατοτήτων των ηθοποιών και μουσικών, δημιουργείται ένα πραγματικά επιβλητικό τέλος, το οποίο περιγράφει κατάσταση μεταξύ εβίβα του τραγουδιού των εργατών της Πρωτομαγιάς και τραγουδιού που ενθαρρύνει την ευτυχία και τη χαρά όλων των όμορφων στιγμών που πέρασαν πολλοί άνθρωποι στα παιδικά τους χρόνια στον Κομμουνισμό. Αυτό το τραγούδι άρεσε ιδιαίτερα στον συγγραφέα Κοβάτσεβιτς, ο οποίος εξέφρασε προσωπικά τις εντυπώσεις του, κατα τη διάρκεια της συνάντησης μετά την πρεμιέρα ςστην Ίσταμπουλ.

Ποιές οι εντυπώσεις σου από την πόλη, την Κωνσταντινούπολη?  

Η Κωνσταντινούπολη (Ίσταμπουλ), πάντοτε με υποδέχεται φιλόξενα, όποτε και να ταξιδέψω εκεί. Ιδιαίτερη ευχαρίστηση είναι η συντροφιά με φίλους που έκανα όλα αυτά τα χρόνια, από τον κόσμο του θεάτρου, αλλά και έξω από αυτόν. Άνθρωποι από τα κλαμπ, από τα μουσικά καταστήματα, τους εκδοτικούς οίκους, τα ετσιατόρια, έτσι που η Ίσταμπουλ πάντοτε μου δίνει την ευκαιρία να αισθάνομαι σαν το σπίτι μου.

Στους πάγκους με τα μπαχαρικά, την πολυχρωμία των λαχανικών και των φρούτων, στα αμέτρητα μικρά μαγαζάκια δικής τους δημιουργίας για προετοιμασία γλυκών, μουσικοί του δρόμου που παίζουν παντού, και παντού σου δίνεται η δυνατότητα να συναντήσεις φίλο, ο οποίος κάθε μέρα, ξανά και ξανά, σου μεταπωλεί την Κωνσταντινούπολη και το παράξενο είναι ότι εσύ, την αγοράζεις ξανά και ξανά. Αυτό είναι η Ίσταμπουλ, ένα μεγάλο ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙ. Ιδιαίτερη ικανοποίηση μου προκαλεί να τρώω ψάρι στα μικρά ταβερνάκια στο Καντικιόι. Στην πρόσφατη παραμονή μου, άνοιξε η σεζόν του φρέσκου ψαριού, το μήνα Σεπτέμβριο και κάθε μέρα ψήνεται ψάρι και πίνεται Γενί ρακί. Στα ταβερνάκια εκείνα βρίσκονται και μουσικοί που προκαλούν ευχαρίστηση να τους ακούς.

Μια από εκείνες τις μουσικές, μου είχε γίνει εμμονή καθ΄όλη τη διάρκεια της παραμονής μου εκεί. Είχε απίστευτη ομοιότητα με τις φράσεις και ορισμένες μουσικές προτάσεις στα τραγούδια, που συνήθως ακούμε στη μουσική σχολή της Οχρίδας, παράδειγμα στο μουσικό συγκρότημα Μπιλιάνα Όχριντ. Ρώτησα τί είναι αυτό; Μου απάντησαν “DUYDUM KI UNUTMUSIN” χμμ…αυτό είναι το τραγούδι. Η μουσική όμως, ήταν ξεκάθαρο ότι προέρχεται από την περιοχή της Δράμας. Το τραγούδι αυτό το παρήγγειλα σχεδόν κάθε μέρα και κρυφά το έγραψα στο κινητό μου και τώρα έχω μια ολόκληρη έκθεση διαφόρων εκτελέσεων. Η αγαπημένη μου εκτέλεση είναι από δύο μουσικούς του δρόμου, πατέρα και γιο, με κλαρίνο, φυσαρμόνικα και τουμπερλέκι. Απ΄όλες τις επισκέψεις, περισσότερη εντύπωση μου έκαναν και έμειναν βαθιά στη μνήμη μου, τα εστιατόρια στις ταράτσες ψηλών κτιρίων. Ένα από αυτά είναι το Γαλατά Κονάκ. Από εκεί φαίνεται μεγάλο τμήμα της πόλης και βρίσκεται κοντά στη γέφυρα Γαλατά.

Πώς είναι η πολιτιστική ζωή της πόλης? Ποιές οι δυνατότητες που συνάντησες για να ενταχθείς ενεργά στο μουσικό κόσμο της Κωνσταντινούπολη? 

Μέρος του χρόνου μου τον περνούσα στο κλαμπ Cooperative του Σάφακ Βελίογλου. Είναι ένα ,,τρελό,, μέρος στο Τάξιμ, όπου κάθε Τετάρτη έχει τζεμ σέσιον τούρκικης μουσικής, ενώ κάθε Πέμπτη έχει τζεμ σέσιον δημιουργικής τζαζ μουσικής. Το κλαμπ Cooperative αποτελεί για μένα ένα μουσικό σταθμό.

Κάθε ένας μουσικός που περνά από εκεί, σταματάει και μπαίνει για τσάι, μπύρα, κουβέντα. Καθημερινά από το κλαμπ αυτό στο Ταξίμ περνάνε 2 με 4 χιλιάδες άνθρωποι, από τους οποίους ο κάθε εκατοστός είναι μουσικός. Κάτι το πολύ πλούσιο. Εδώ πλανιέται και ακούγεται πολλή μουσική. Όλων των ειδών. Ο Σάφακ (ιδιοκτήτης ) μιλάει με πολύ ενδιαφέρον τρόπο τη μακεδόνικη γλώσσα. Εκεί συναντιούνται και ανθρώποι που γνωρίζουν πολλούς μουσικούς των Βαλκανίων, όπως π.χ. το βιρτουόζο της γκάιντας από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, Στέφτσε Στόικοβσκι. Εκεί γνώρισα και Γάλλους που ταξίδευαν για το Στιπ (πόλη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας) και πήγαιναν εκεί για να μάθουν τους τοπικούς παραδοσιακούς χορούς. Έπειτα, γνώρισα Καναδούς που μετέγραφαν μακεδόνικη μουσική και σημείωναν τη διαφορά μεταξύ της μουσικής της Φλώρινας και της Έδεσσας…

Αν και είσαι ενεργό μέλος πολλών συγκροτημάτων, με τα οποία συχνά εμφανίζεσαι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και εκτός αυτής, πέρασε αρκετός καιρός απ΄όταν με τη Λιούμποἲνα κυκλοφορήσατε τα άλμπουμ „Πέσνα ζα μόιατα πέσνα (Τραγούδι για το τραγούδι μου)„ και  „Λιούμποἲνα βο ζίβο (Λιούμποἲνα  ζωντανά)„. Τί συμβαίνει με το συγκρότημα αυτό? Ποιά τα επόμενα σχέδιά σου για το μέλλον?

Ένα από τα μελλοντικά σχέδιά μου, το οποίο ήδη τρέχει, είναι ένα πρότζεκτ με το θέατρο Ανδρέας Βουτσινάς της Θεσσαλονίκης, σε σκηνοθεσία του Παύλου Δανελάτου. Πρόκειται για ενός χρόνου ερευνητικό πρότζεκτ, με κείμενο το “Ρήσος” του Ευριπίδη.

Αυτήν την στιγμή περιμένουμε το νέο υλικό του συγκροτήματος Λιούμποἲνα.. Το αποκαλέσαμε Λιούμποἲνα “Brass Fantasy”.  Είναι μουσική που παίχτηκε από πνευστά, κρουστά και 8 γυναικείες φωνές. Η παρουσίαση του άλμπουμ έχει προγραματιστεί για τις 20 Νοεμβρίου με μεγάλη συναυλία στην αίθουσα Ουνιβερζάλνα των Σκοπίων, στα πλαίσια των Φθινοπωρινών Μουσικών Επισημοτήτων.

Nenad Georgievski

*Η Ελλάδα δεν αποδέχεται και δεν αναγνωρίζει σε οποιαδήποτε μορφή ή περιεχόμενο, κάποια άλλη ονομασία εκτός «της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Όλες οι αναφορές, άμεσες ή έμμεσες στη χώρα αυτή που χρησιμοποιούνται σε αυτό το άρθρο είναι ευθύνη του συντάκτη του.