Για αυτή την παράδοση η Τουρκία έχει καταγραφεί στη λίστα της UNESCO σχετικά με την άυλη πολιτισμική κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Οι γυναίκες από το μικρό χωριό της νοτιοανατολικής Τουρκίας τραγουδούν γύρω από ένα τεράστιο πέτρινο γουδί που είναι γεμάτο με στάρι. Κρατούν ξύλινα γουδιά και εναλλάξ χτυπούν το γουδί αλέθοντας το στάρι. Κάθε χτύπος δίνει ρυθμό στο τραγούδι τους. Φαίνεται σα να έχουν μετατρέψει το τραγούδι σε δουλειά.
Μετά από λίγο οι άντρες παίρνουν τη θέση τους. Τραγουδούν ένα παραδοσιακό αντρικό τραγούδι και συνεχίζουν το χτύπημα του σταριού. Έτσι ξεκινά η παρασκευή του keşkek, ενός παλιού παραδοσιακού φαγητού, που διατηρείται μόνο σε ορισμένες περιοχές της Τουρκίας. Όλο το χωριό συμμετέχει στην παρασκευή αυτού του φαγητού και μετά όλο το χωριό συμμετέχει στη γιορτή. Το keşkek σερβίρεται σε γάμους και άλλους εορτασμούς, όπως μερικές φορές στην ειδική ετήσια προσευχή για βροχή και καρπερότητα της γης.
Όλοι συμμετέχουν στην προετοιμασία του keşkek – άνδρες, γυναίκες, μικροί και μεγάλοι. Μερικοί από αυτούς δουλεύουν, άλλοι τραγουδούν και μετά αλλάζουν ρόλους, παίζοντας ζουρνάδες και νταούλια. Η προετοιμασία συνοδεύεται από δυνατή μουσική και τραγούδι, από το διαπεραστικό ήχο του ζουρνά και το βαρύ χτύπημα του νταουλιού. Όλα τα γειτονικά χωριά μπορούν να ακούσουν ότι εκεί γίνεται γιορτή και το keşkek ετοιμάζεται.
Όταν το στάρι αλεστεί εντελώς τοποθετείται σε ένα μεγάλο χάλκινο καζάνι μαζί με το κρέας, συνήθως κοτόπουλο. Ο πάτος του καζανιού καλύπτεται από στάχτη, έτσι ώστε να μην καεί από τη δυνατή φωτιά. Η συνταγή του keşkek περνάει από γενιά σε γενιά και οι μάστορες του φαγητού αυτού λέγονται «κεσκετζήδες». Το φαγητό μαγειρεύεται μια μέρα και μια νύχτα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, μπορείτε να ακούσετε τραγούδια και μουσική, αλλά η νύχτα αφιερώνεται σε διηγήσεις και ανέκδοτα. Την επόμενη ημέρα το keşkek ανακατεύεται με ξύλινες κουτάλες έως ότου μαγειρευτεί στην εντέλεια. Παραδοσιακά, οι χωριανοί τρώνε όλοι μαζί μέσα από ένα βαθύ πιάτο. Χρειάζεται πολύς χρόνος για την παρασκευή του φαγητού, όμως ελάχιστος για να εξαφανιστεί από το πιάτο. Αυτή είναι η μοίρα του keşkek. Είναι δε τόσο βαθιά χαραγμένο στην παράδοση ορισμένων κοινοτήτων στην Τουρκία, ώστε υπάρχει ακόμα και χωριό που ονομάζεται έτσι. Σε μερικά μέρη της χώρας όταν θέλουν να υπονοήσουν ότι οι ανύπαντροι νέοι και οι νέες πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται το γάμο, τους ρωτάνε: «πότε θα φάμε keşkek από σένα;»
Κείμενο: Aleksandar Manasiev
Βίντεο και φωτογραφία: Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας
Loading ...
