Фотографии кои ја „заробуваат“ душата на Турција

TR GR EN

Случаен фотограф или уметник кој само чекал шанса да се разбуди од длабокиот сон?

Турчинот Нејдет Дузен не сонувал отсекогаш да биде фотограф и можеби немало воопшто и да се занимава со фотографија ако не бил неговиот син. Дури ниту во 2006 година кога синот му подарил фотоапарат тој не помислил дека неколку години подоцна неговите фотографии ќе го обиколат светот. На социјалните мрежи денес неретко може да се видат неговите дела на кои многумина им се воодушевуваат и ги споделуваат.

Но, тоа не е случајно. Тој е вистински ловец кој ја „заробува“ убавината на градовите и селата во Турција. Со својот фотоапарат постојано е излезен во потрага по нов „плен“, а ќе се согласиме дека во земјата од која доаѓа има премногу убавина која чека да биде овековечена.

Храмот на Аполон, Анталија

Фотографиите на Дузен се како егзотична храна која ќе ви ги возбуди сетилата и нема да ве остави рамнодушни. Играта со боите и светлината се негова пасија. Вљубеник е во водата, пред се во малите чамци кои осамено пловат по површината на водата. Но, водата или илузијата за вода може да се види на голем број од неговите фотографии, па дури и на оние кои се направени на плоштадите во градовите во Турција.

Плоштад во Измир

Причината за тоа е што Дузен е вљубен и ја користи таканаречената HDR техника на фотографирање и на обработка на сликите. HDR е кратенка од „High dynamic range imaging“ или во превод „голем променлив опсег на сликање“.

За Балкон3 Дузен открива кои му се омилените места во Турција за фотографирање, раскажува како оваа уметност го променила како личност, како и за неговата желба да ја посети Македонија.

– Почнав да се занимавам со фотографија откако синот во 2006 година ми подари дигитален апарат. Од тогаш почнав да ја развивам мојата умешност фотографирајќи претежно пејзажи и историски локации. Откако го открив веб сервисот и онлајн заедница „Фликр“ се запознав со голем број фотографи од целиот свет кои сега ми се пријатели, вели Дузен за Балкон3.

Нејдет Дузен

На „Фликр“ всушност и првпат чул за техниката HDR која сега е негова опсесија, бидејќи преку неа тој си игра со светлината и со боите.

Вели дека моментот на фотографирање честопати е спонтан, но за да се стигне до тој момент потребно е големо трпение. Токму тука е сличноста со ловците, но пленот кој тој го уловува со фотоапаратот продолжува да живее и да ги восхитува луѓето дури и откако неговото „оружје“ ќе направи „клик“. Не крие дека едно од омилените места каде минува долго време со фотоапаратот е Ефес, кој бил всушност и еден од најголемите градови во Римската Империја.

– Местото е премногу близу до мојот дом во Измир и има прекрасна архитектура од Римско време која обожувам да ја фотографирам, вели тој.

Ефес

Историските места му се омилени, а на неговите фотографии неретко може да се видат Сината Џамија и Аја Софија во Истанбул. Денот кога започнал да се занимава со фотографија бил почетокот на крајот на животот што претходно го живеел.

– Фотографијата целосно ме промени како личност. Преку неа научив како да го гледам светот. Сега можам да забележам и најситни детаљи. Без фотографијата потешко би ги забележале и страдањата во светот, со неа се забележува и гладувањето на децата во некои земји, злоупотребите кои некои луѓе ги трпат и слично, објаснува фотографот и додава дека без фотографијата би биле позатворени како личности.

Измир

Покрај Турција, каде најчесто фотографира, Дузен бил и во соседна Грција. Го сака Балканот и културата на народите кои живеат на овој полуостров.

– Македонија, Грција и Турција делат заедничка историја. Токму затоа имаат слична култура и слични навики на живеење. Верувам дека луѓето на овие простори се сакаат меѓусебно, вели тој со доза на задоволство.

Тоа го забележал и при посетата на Грција, поточно на островот Лезбос.

– Уметностите како што е фотографијата ги зближуваат луѓето, го завршува Дузен интервјуто за Балкон3, велејќи дека би сакал наскоро да ја посети и Македонија.

Ајвалик

Дотогаш како подарок ни ги остави неговите пет омилени фотографии од храмот на Аполон во Анталија, од магичното место Ајвалик, од библиотеката во Ефес и секако две фотографии од родниот Измир.

(А.М.)