Ситиот човек мисли на своите животни цели.
Гладниот мисли само на следниот оброк.
Се проценува дека над 70 илјади луѓе во земјава јадат само два-три пати неделно.
Тие тешко можат да размислуваат за повисоките цели во животот.
Кога во една држава има глад, нормално е тоа да биде приоритет број еден за решавање. За жал, речиси нема држава каде што овој проблем не постои.
„Доколку сета храна која што може да се стави во функција на гладните, сиромашните, многу помалце ќе боли и ќе има помала рана во општеството, бидејќи гладот и сиромаштијата се како една лузна на општеството што е поголема сиромаштијата лицето односно е понеубаво“.
Организациите како македонската Банка за храна прават голема разлика во животите на луѓето. Разлика меѓу тоа да се биде гладен и да се преживее денот.
Ова се луѓето што не чекаат решенија, туку ги бараат. Што не креваат раце, туку засукуваат ракави. Познати им се и пречките, и неуспесите, и тешките и сложени услови во кои треба да ја исполнат својата задача. Но не се откажуваат. Тие се НОСИТЕЛИ НА ПРОМЕНИ.
Една стара поговорка вели – ситиот на гладниот не му верува. Организациите што се борат против гладта се исклучок од тоа. Но и самите велат дека е неверојатно колку е мала свеста кај луѓето дека некој во нивна близина нема што да јаде. Особено кога ја фрлаат храната што им останува.
„Во 2008/09 година веќе увидов дека одредена количина на храна завршува во контејнерите. Најголем, моментот кога го видов и одлучив дека ќе треба да се бавам со ова да речеме кауза или идеја или акција е кога видов каде што живеев пред бараките, воените бараки дечко на точак, еден млад човек се потпрел и јаде мусака од некој што ја фрлил од дома. Тука беше тој критичен момент кога реков храната не мора да завршува во контејнер“.
Банката за храна ги собира производите што имаат уште малку рок на употреба од компаниите што ги донираат. Сето тоа се прима во магацин, се регистрира, и преку партнерски организации се распределува на повеќе од 300 семејства во 15 градови.
„Милуваме да кажеме дека ние сме најбрзата шпедиција, односно најбрзата Брза пошта на хуманоста, на луѓето кои што одлучуваат да донираат преку Банката за храна“.
Меѓу корисниците има невработени и вработени со ниски примања
Банката за храна има еден цврст принцип. Не го снима делењето храна на семејствата. Таков вид промоција не им бил потребен.
„Бројни се акциите кои што можеме да ги промовираме, меѓутоа неќеме да на некој начин со самата промоција да му го загрозиме достоинството на граѓанинот. Што вика Господ му земал нешто, не му дал повеќе или нема во домот уште ние да отидеме да се ситиме на некјој начин на неговата мака или немоќ“.
Постојано се поставува прашањето дали светот произведува доволно храна за да ги нахрани сите луѓе. Сите пресметки покажуваат дека количеството воопшто не е проблем. Има многу повеќе храна отколку што еден човек може да изеде. Тогаш, како има глад? Проблемот е во распределбата. Затоа многу голем дел од храната се фрла.
Состојбата е многу слична и во земјава. Додека некои фрлаат, други не можат да се снајдат.
„Во 2006/07 година над 650,700 тони храна се фрлила 2009/10 година на депонијата Дрисла, што ме зачуди како таа храна на прашање на луѓето кои што манипулираат со истата, ја потрупуваат да речеме, истите рекоа дека не тоа е само храна кој што е регистрирана на хартија, многу повеќе храна се фрла.
Хуманитарните организации можат само да го ублажат проблемот со гладта. Да помогнат на дел од луѓето на кои им треба помош. Банката за храна не може да биде замена за системската социјална политика. Но како концепт може да послужи за нејзина надградба.
„Во моментов изгледа ад хок дополнување, меѓутоа во суштина може да биде решавање на проблемот институционалниот проблем кој што постои во едно општество како што е нашето. Ни претходните власти, ни па сегашните имат тој сенс за таа, тоа разбирање дека банкарството со храна е еден од моделите кои што може навистина на транспарентен, отчетен и човечки достоинтвен начин да го реши прашањето со гладот, а ние викаме посебно фрлањето храна“.
Франција во 2015 година со закон наложи да не се фрла непродадената храна од супермаркетите
Таа им се распределува на оние на кои им е потребна
Сличен закон ќе има и кај нас, а Банката за храна е дел од работната група што го подготвува
Важно е кои зборови ќе се употребат, бидејќи процесот не смее да се гледа како милосрдие
„Ние не сме за донирање да гласи така, ние сме за Закон за вишок храна. Ние прво бараме во тој закон да се формулира што е вишок храна бидејќи многу луѓе и јавноста секој пат вика аа има вишок храна во рестораните, во хотелите, од комапниите во маркетите, да има вишок храна меѓутоа таа треба да биде дефинирана“.
Борбата против гладта не е само борба за да се нахранат оние што немаат што да јадат. Таа е огледало за целото општество и за успешноста на државата. Затоа Христов порачува дека треба да има многу поголемо залагање од сите чинители што можат да придонесат во овој процес.
„Верувам дека ни еден човек во институциите, пред се премиерот или другите, да ги речеме властодршци не би сакале да бидат тоа што се на гладни, сиромашни граѓани“.
„Борбата против гладта е вистинската борба за слобода на човештвото“ – Џон Кенеди
Катерина Спасовска Трпковска
Коментари
Loading ...
