Магијата на Галијано носи и тага и радост и оптимизам и загуба
За Ришар Галијано важи дека за европската музичка традиција го направил тоа што неговиот ментор Астор Пијацола го направил за аргентинското танго – медитеранскиот фолклор го издигнал на ниво на уметничка форма и ги избришал границите помеѓу различни традиции. Тоа што него го издвојува и истакнува од другите е пристапот, односно суптилноста со која освојува или отскокнува од трендовите кога ги претставува современите џез идиоми. Toa и се виде на неговиот настап на Битолскиот world music фестивал каде во неговиот репертоар подеднакво беа застапени и Ерик Сати, Нино Рота, звукот на бал-музет музиката и џезот, на кој ги воодушеви посетителите со убавината на неговиот израз.
„Пред настапите обично не правам програма и се водам по емоциите кои ги чувствувам кога сум на сцена и како и секогаш програмата сама си се направи во текот на концертот. Со овој состав Тангариа настапувам 10 години и ние многу добро се познаваме, а тоа им олеснува да се адаптираат на моментот кога понесен од емоциите ќе скршнам некаде„.
Бандонеонот со кој тој настапува е интересен инструмент. Неговиот звук совршено добро изразува тажни емоции и не е чудно што двата музички правци кои се интимно поврзани со овој инструмeнт, аргентинското танго и француската музета, често обработуваат теми со лоша среќа, загуби и несреќна љубов. Галијано е креативен композитор и импровизатор, чија што музика во себе носи подеднакво и тага и радост и оптимизам. Тој успеал во нешто што многумина пред него не успеале, а тоа е да направи овој инструмент да биде рамноправно прифатен во различни музички контексти кои претходно го игнорирале – џез фестивали и класични концертни сали.
„Бандонеонот е мојот инструмент. Овој со кој настапувам е стар 50 години е подарок од мојот татко. Меѓутоа, свирам и на други инструменти како што е пијаното, тромбон, но бандонеонот е моето срце„.
Неговата музика покажува колку џезот ги проширил своите хоризонти. „Се чувствувам добро со сите жанрови и немам проблеми со тоа дали работам џез, аргентински танго или француски музет. По мене, секоја музика е добра доколку е таа мелодична, ако добро свингува и ако е тaа права музика. Мене подеднакво ми одговараат и Каунт Бејcи и Јохан Себастијан Бах. Навистина немам проблеми со тоа и се чувствувам удобно во секој стил. Многумина сакаат да свират исклучиво имитирајќи тоа што другите го прават. Мислам дека тоа e погрешно. Тие можат да бидат одлични имитатори, но музиката која ја создаваат мора да биде нивна. Без разлика на стилот вие морате да се изразите себе си“.
Галијано настапувал и работел со многу музичари ширум светот со широка палета на стилови. Меѓу останатите настапувал и со великаните на џезот, Чет Бејкер, Рон Картер, Џо Завинул, Мишел Портал, Гери Бартон, со кого го спојува и љубовта кон музиката на великанот на танго музиката Астор Пијацола, каде обајцата или заедно или посебно имаат снимено музика посветена нему.
За него, Астор Пијацола бил пријател, ментор и духовен отец, а ги споило нивното јужњачко потекло, бидејќи и на обајцата родителите им се по потекло од Италија. Влијанието на Пијацола го инспирирал Галијано да се посвети повеќе на француската традиција и народна и класична. Не само што Пијацола го создал „новиот танго„ или „tango nuevo“, туку го инспирирал Галијано да создаде нов „музет“, односно свој личен израз. „Новиот музет“ е вид на валцер, со една нога во џезот, а со другата во класичната и традиционалната музика. Како и музиката на Пијацола така ни неговата не ја прекинува поврзаноста со традицијата, а во исто време не ја затвора вратата за современата музика.
Од друга страна класичната музика имала огромно влијание на него. Во 60-те години, тој два пати по ред на „Светскиот куп“ во свирење хармоника освојувал главни награди и тогаш изведувал дела на Бах, Чајковски, Равел и Гершвин.
„За мене најголем џез музичар бил Јохан Себастијан Бах. Тој е еден од најголемите импровизатори и тој е човекот кој го создал џезот. Бах бил голем и јас не можам да се споредам со таква величина. Меѓутоа, се обидувам да бидам таков каков што бил тој, односно да бидам свој, некој кој многу верува во тоа што го работи. Кога сум во некоја хотелска соба, вежбам Бах. Зошто баш него? Затоа што со својот инструмент свирам музика која Бах ја има напишано, а во негово време тој инструмент не постоел. Значи тоа е толку совршена музика поради што јас можам да ја импровизирам и вежбам со нејзе во една хотелска соба“.
Галијано не се труди да биде најдобар хармоникаш на светот, туку на публиката секогаш да и го понуди најдоброто од себе, како и да изведува музика „од својот свет„ што значи дека црпи мелодии од разни корени – италијански, француски, медитерански.
„Јас сум патник, а ова што го правам се мои долги и големи патувања. Сакам да го пренесам тоа што го чувствувам, пред се големата љубов према оние кои доаѓаат да ме слушаат. Сакам преку моите композиции и инструменти да ги пренесам тие емоции и да раскажам некаква приказна“.
текст: Ненад Георгиевски
фото: Беким Мустафа
Коментари
Loading ...
