Njerëzit që futen në krizë dhe hynë në një depresion të thellë, shpeshherë, për të harruar të kaluarën, udhëtojnë në ndonjë vend tjetër, duke bërë kështu ndryshime drastike në jetën e tyre. Përgjatë historisë për udhëtimet e këtij lloji më së shumti është përdorur treni, si mjet qarkullimi. Kështu që stacionet hekurudhore pa dashje janë shndërruar në vende pikëllimi, vende të cilat të përkujtojnë ndarjen. Të jesh i lumtur në stacionin hekurudhor, në kuptimin e plot të fjalës, paraqet mëkat.
Rruga shpesh më shpie drejtë Stacionit hekurudhorë Shkup-Veri, i cili gjendet në lagjen Veri. Për këtë stacion hekurudhor koha sikur ka ndaluar, dhe miq të tij të vetëm janë qenët endacak. Udhëtarë thuajse nuk ekzistojnë, nuk ka. Është i vetmuar. Gjithmonë kur do të kaloj, mendoj për vetminë si armikun më të madh të njeriut. Dhe gjithsesi pyes veten, vallë sendet dhe objektet ndonjëherë ndjehen të vetmuara?
Balkon3 këtyre ditëve u shoqërua me stacionin hekurudhorë, dhe momentet e regjistruara nga foto aparati jonë i ndajmë me ju, të nderuar lexues.
[portfolio_slideshow id=8258]
Teksti dhe fotografitë: Husamedin Gina
